jazz blues rock

Η Μαμά είπε μη..! στο Θέατρο ΑΜΙΡΑΛ

«Μια σύγχρονη, σπονδυλωτή, νεοελληνική μουσική κωμωδία, με την κυρίαρχη «μητρική φιγούρα» να ξεδιπλώνει διαφορετικές μικρές ιστορίες, σαν ένα «ταξίδι μνήμης» στη ζωή και τις σχέσεις. Με διάθεση κριτική, νοσταλγία αλλά και έντονο αυτοσαρκασμό. Όλα διανθισμένα με τραγούδι, χορό και video art. Εννέα ιστορίες για τη ζωή, τον έρωτα, τις σχέσεις, την οικογένεια, τον γάμο, τη «διαφορετικότητα» – της γυναίκας και του άντρα.»

Είναι μια παράσταση που είχε διαφημιστεί πάρα πολύ. Από την μια παίζουν γνωστοί ηθοποιοί Νίνα Λοτσάρη, η Μίνα Ορφανού, η Λίλη Τσεσματζόγλου και ο Αιμίλιος Ράφτης και από την άλλη την επιστροφή της Μάρθας Καραγιάννης μετά από μερικά χρόνια στο θέατρο.  Το θέατρο, στην απογευματινή παράσταση, είχε σχεδόν γεμίσει και επειδή το κοινό ήταν άτομα μεγάλης ηλικίας θα έλεγα ότι εμπορικά το όνομα της Καραγιάννη έκανε την δουλειά του. Δυστυχώς, και το λέω με κάθε επίγνωση, η Καραγιάννη ήταν και ότι καλύτερο είχε να δείξει το έργο. Σε μια παλιότερη συνέντευξη του ο Κώστας Βουτσάς είχε πει ότι οι σημερινοί ηθοποιοί είναι καλύτεροι από τους παλιούς. Ίσως και να έχει και δίκιο. Αυτό που σε καμιά περίπτωση δεν είναι καλύτεροι είναι οι σεναριογράφοι. Σε ένα θέατρο μπορείς να προβληματιστείς, να γελάσεις, να νιώσεις κάποια συναισθήματα. Στο έργο είχε εννέα ιστορίες. Να μην είμαι υπερβολικός αλλά οι μοναδικές που είχαν κάποιο ενδιαφέρον ήταν οι 2-3 που έπαιζε η Καραγιάννη. Δεν ξέρω εάν από την εμπειρία της διάλεξε τις συγκεκριμένες ιστορίες γιατί κατάλαβε ότι οι άλλες ήταν μέτριες προς κακές, αλλά σε αυτές που έπαιξε έκλεψε την παράσταση.

Δηλαδή πώς μπορείς να γελάσεις στην ιστορία στο ασανσέρ όταν το εύρημα είναι ο γνωστός ήχος που αφήνει κάποιος όταν… (καταλαβαίνετε), ή στην ασυναρτησία με την Barbie. Και οι ηθοποιοί δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Η Ορφανού σου έβγαζε μια ξινίλα, Τσεσματζόγλου και Ράφτης στους ρόλους τους οκ, και ευτυχώς που είχαμε το sex symbol για να δούμε κάτι. Φυσικά δεν χρειάζεται να πω πιο είναι το sex symbol γιατί θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία η Καραγιάννη απέχει έτη φωτός από οποιαδήποτε άλλη. Οι παλιοί έλεγαν ότι όταν κυκλοφορούσε η Μάρθα σταματούσαν τα trolley. Τώρα για πια μπορεί να ειπωθεί; Για την Λοτσάρη; Δεν νομίζω. Η Λοτσάρη σαν φωνή είναι καλή, αλλά σαν ηθοποιός, τουλάχιστον σε αυτό που είδα, δεν ήταν καλή. Υπερβολική σε όλα, που το μόνο που ήθελε να τονίσει ήταν το σώμα της και την φωνή της. Αλλά ξαναλέω το κυριότερο πρόβλημα ήταν το κείμενο. Ιστορίες που έχεις δει/παρακολουθήσει πάρα πολλές φορές και δεν είχε κάτι καινούριο να δώσει. Το τέλος του έργου βρήκε τον κόσμο να ξεσπάει σε θερμά χειροκροτήματα. Α ρε Μάρθα , τα κατάφερες πάλι!

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΤΕΤΑΡΤΗ στις 18.15 (λαική απογευματινή)
ΠΕΜΠΤΗ στις 21.00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ στις 21.15
ΣΑΒΒΑΤΟ στις 18.15
ΚΥΡΙΑΚΗ στις 18.15 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 16 ευρώ
Λαϊκή απογευματινή: 12 ευρώ
Φοιτητικό, άνεργοι και ηλικιωμένοι: 10 ευρώ 

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 40 λεπτά (χωρίς το διάλειμμα)