jazz blues rock

Ο Charlie Parker, γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου το 1920 στο Kansas City των ΗΠΑ και πέθανε  στις 12 Μαρτίου το 1955 στην Νέα Υόρκη. Γνωστός επίσης σαν “Βird” ή “Yardbird”, ήταν από τους πιο εντυπωσιακούς εκτελεστές σ' ολόκληρη τη μακρόχρονη ιστορία της jazz. ʼρχισε να συναναστρέφεται την ισχυρή τοπική μουσική σκηνή, στη γενέτειρα του το Kansas City, από νεαρή ηλικία, παίζοντας πρώτα βαρύτονο και στη συνέχεια άλτο σαξόφωνο ενώ ήταν ακόμα στο γυμνάσιο. Παράτησε το σχολείο στα 14 του χρόνια και συγκέντρωσε όλες τις προσπάθειες του στο να “τιθασεύσει” το όργανο του και να “μελετήσει” τους ντόπιους τζαζίστες, όπως τον Lester Young και τον  Count Basie. Το 1936 (σε ηλικία 16 χρόνων) αρχίζει τις εμφανίσεις του σε διάφορα σχήματα, ενώ το 1938 τον βρίσκει στο Σικάγο και τη Νέα Υόρκη. Μέχρι το 1944 εμφανίζεται στις μπάντες του Earl Hines αρχικά και Billy Eckstine στη συνέχεια. Αυτή τη περίοδο, μαζί με τον Dizzy Gillespie που είχε γνωρίσει στη μπάντα του Earl Hines, πρωτοστάτησε στη δημιουργία του bebop, παίζοντας στα μικρά κλαμπάκια της 52ης οδού της Νέας Υόρκης. Το 1946 βρίσκεται στη Δυτική Ακτή μαζί με το συγκρότημα του Howard McGhee, αλλά αναγκάζεται να διακόψει τις εμφανίσεις για 6 μήνες, προσπαθώντας να θεραπευθεί από τη χρήση ηρωίνης που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία 10 χρόνια. Το 1947 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και σχηματίζει το καλύτερο του κουιντέτο με τον Miles Davis, τον Max Roach και τον Duke Jordan. Η καθολική όμως αποδοχή της πρώτης του ηχογράφησης με έγχορδα (το 1950), τον οδήγησε σε δημόσιες εμφανίσεις με  μεγάλες ορχήστρες όπου έλειπε παντελώς το στοιχείο της πρόκλησης για τον Parker. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του περιόδευε στην Αμερική με διάφορα σχήματα και μόνο στις συχνές επανασυνδέσεις του με τον Dizzy Gillespie έβγαινε στην επιφάνεια η αυτοσχεδιαστική του δεινότητα. Η εξάρτηση του και πάλι από τα ναρκωτικά, συνοδευόμενη και με τεράστια κατανάλωση οινοπνεύματος, τερμάτισε τελικά τη ζωή του. Ήταν μόλις 35 χρονών. Εκείνο που έκανε τον Parker πραγματικά χαρισματικό ήταν η μουσική του ιδιοφυία, ο μαγικός τρόπος με τον οποίο έλυνε τα προβλήματα που απασχολούσαν άλλους μουσικούς με παιδική αφέλεια και έθετε καινούργια προβλήματα που αντιμετώπιζε κυριολεκτικά με το ένα χέρι. Αυτό του έδινε τη δυνατότητα να εκτελεί μουσικές ιδέες που άλλοι θεωρούσαν ακατόρθωτες. Τα νέα “προβλήματα” που εισήγαγε ο Bird με το παίξιμο του ήταν κυρίως ρυθμικά, γι' αυτό δεν είναι τυχαίο που οι σημαντικότεροι συνεργάτες του ήταν ντράμερ, με εξέχουσα μορφή τον Max Roach. O Miles Davis περιγράφει ότι κάθε φορά που ο Bird ξεκινούσε τις – φαινομενικά – εκτός ρυθμού εισαγωγές του ο Max Roach φώναζε στον πιανίστα Duke Jordan να μην τον ακολουθεί, αλλά όλα εξελισσόταν όπως τα είχε σχεδιάσει ο Bird και το κουιντέτο έβρισκε το ρυθμό του. Η πλήρης έκταση της ρυθμικής του δεξιοτεχνίας έγινε η βάση της free jazz τη δεκαετία του '60 και της fusion τη δεκαετία του '70. Κανείς, εκτός ίσως του Louis Armstrong, δεν επηρέασε τόσο σημαντικά τις μετέπειτα γενιές των jazz μουσικών. Μια ενδιαφέρουσα ταινία για τη ζωή του Charlie Parker που αξίζει πραγματικά να δουν όλοι, είναι το “Bird”, σε σκηνοθεσία του Clint Eastwood με τον Forest Whittaker στο ρόλο του Bird.