jazz blues rock

Περιγραφή βιβλίου
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε πριν από 54 χρόνια, το 1961, ενώ η δεύτερη έκδοση (1969) έγινε σε μέρες δύσκολες: στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα και ο πνιγμός για τη λεηλασία της ανθρωπιάς μας και την καπηλεία της θρησκευτικότητας αυτού του τόπου σημαδεύουν τον πρόλογό του.
Στην τέταρτη έκδοση (1981), ο συγγραφέας βρήκε την ευκαιρία να κάνει μερικές φραστικές διορθώσεις και να προσαρμόσει το κείμενο στην τρέχουσα γραμματική καθώς και να προσθέσει  το μικρό ταξιδιωτικό αφιέρωμα «έρημος», που συμπλήρωνε στο κλίμα της πρώτης εκείνης Πείνας και δίψας.
Στην παρούσα έκδοση (2015) προστέθηκαν τρία ακόμα συγγενή κείμενα (Η χώρα των ζώντων, Μνήμη T.S. Eliot και Το «σημείον» Ιωνά).
 
Σχετικά με τον συγγραφέα Χρήστο Γιανναρά
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι). Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Τίτλοι του ίδιου συγγραφέα που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις IANOS

1. Τόπος του ανοίκειου τρόπου, η Ελλάδα του 2014 (Εκδόσεις IANOS, 2015)
2. Finis Graeciae (Εκδόσεις IANOS, 2014)
3. Η ελληνικότητα ως ποιότητα και ως ντροπή (Εκδόσεις IANOS, 2014)
4. Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό, όχι οικονομικό (Εκδόσεις IANOS, 2013)
5. Η καταστροφή ως ευκαιρία (Εκδόσεις IANOS, 2012)
6. Η πολιτική γονιμότητα της οργής (Εκδόσεις IANOS, 2011)
7. Κατά κεφαλήν καλλιέργεια (η αντίσταση στην παρακμή) (Εκδόσεις IANOS, 2010)
8. Το πολιτικό ζητούμενο στην Ελλάδα σήμερα (Εκδόσεις IANOS, 2009)
9. Η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα σήμερα (Εκδόσεις IANOS, 2008)
10. Έπαινος ψήφου τιμωρητικής (Εκδόσεις IANOS, 2007)
11. Προφορική αμεσότητα (Εκδόσεις IANOS, 2003)

Περιγραφή βιβλίου
«Με πήρε για μια βόλτα με πανί με το ‘‘Ασπροπούλι’’, ένα σκιαθίτικο πασσαρέλι που παράγγειλε ο Νίκος στα ναυπηγεία του Λεμονή στη Σκιάθο, το 1946, τη χρονιά που γεννήθηκα. Η βολτούλα με το πανί ήταν καλή και μου άρεσε, όμως έτσι με το ήρεμο αεράκι απομακρυνθήκαμε αρκετά από τα καφενεία της παραλίας της Αγίας Τριάδας, το σύνηθες καλοκαιρινό θέρετρό μας, πριν ν’ αρχίσουμε να πηγαίνουμε στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής από το 1951.
Ξαφνικά, βγάζει πνοές, σπιλιάδες, από τη ΝΔ πλευρά υποθέτω, γιατί ήταν απομεσήμερο και ο καπετάνιος πατέρας μου άλλαξε ρότα. Προσπαθούσε να επιστρέψει ζιγκ ζαγκ στην ακτή. Έγερνε το ‘‘Ασπροπούλι’’, έπαιρνε μεγάλη κλίση, ‘‘listing’’, λόγω του ανέμου, με αποτέλεσμα να πανικοβληθώ, μόνο που δεν το έδειχνα. Εκείνος μου έλεγε: ‘‘Κρατήσου, Κωνσταντίνε, την πλάτη σου κολλημένη στο πλευρό του Ασπροπουλιού’’, στο πέτσωμα της βάρκας, επάνω στα στραβά, στα πλευρά της – διότι μετά τα σανίδια του πατώματος, υπήρχαν μόνο τα στραβά να ακουμπήσεις. Κολλημένος εγώ, λοιπόν, στα στραβά τού έλεγα: ‘‘Μπαμπά, θα πνιγούμε τώρα;’’. ‘‘Όχι, Κωνσταντίνε. Μόνο κόλλα το κορμί σου απ’ την αντίθετη πλευρά απ’ εκείνη που γέρνει’’».

Σχετικά με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Ρέγκο
Ο Κωνσταντίνος Ρέγκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο δευτερότοκος γιος του ζωγράφου Πολύκλειτου Ρέγκου. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο «Ανατόλια», το 1965 και έπειτα σπούδασε Ναυπηγική και Ναυτική Μηχανολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, Μ.Ι.Τ.
Δίδαξε Ναυπηγική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργάστηκε στα Ναυπηγεία Austin & Pickersgill της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Ανέλαβε την προβολή του μεγάλου καλλιτεχνικού έργου του πατέρα του, πραγματοποιώντας έτσι την επιστημονική, μελετημένη και τεκμηριωμένη παρουσίασή του σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη, το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Μεγάλης Βρετανίας, το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, το Βρετανικό Συμβούλιο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (δύο φορές), το Αμερικανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Γκαίτε.
 Για δέκα χρόνια (1989-1999) διέθετε μόνιμο εκθετήριο του Πολύκλειτου Ρέγκου, όπου μπορούσε κανείς να επισκεφθεί το έργο του μεγάλου ζωγράφου πατέρα του, μέχρι να δημιουργηθεί μόνιμο Μουσείο Πολύκλειτου Ρέγκου από κρατικό φορέα.
 Η συμβολή του στις μεταθανάτιες εκθέσεις ήταν καθοριστική, 
ιδιαίτερα στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα (2010) και στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο (2013), πράγμα που αναγνωρίστηκε από τους υπεύθυνους της συγγραφής των αντίστοιχων Καταλόγων.
Από το 1996 είναι παντρεμένος με την Έλενα Τέγουτζικ – Ρέγκου και έχει δύο γιους, τον Πολύκλειτο-Ηλία και τον Αθανάσιο.
Θ. Γ. Μαυρόπουλος, φιλόλογος
 

Περιγραφή βιβλίου 
Υπό την αιγίδα της  Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και με την υποστήριξη της ΕΡΤ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS, το παιδικό βιβλίο της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου με τίτλο «Μια ζαχαρένια συνταγή»  σε εικονογράφηση Σάντρας Ελευθερίου.  
Πρόκειται για ένα βιβλίο που σκοπό έχει να καλλιεργήσει την αγάπη και την αλληλεγγύη, ενώ όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του, θα διατεθούν για τη στήριξη της παγκόσμιας εκστρατείας Back2School της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών-προσφύγων σε όλο τον κόσμο.

Με παράλληλες δράσεις, υποστηρίζει την παρούσα έκδοση και ο Δήμος Πειραιά.
 
Περιγραφή βιβλίου
 
Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης, διαφορετικός απ' αυτούς που ξέρουμε, ζει στα ...σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Αγαπάει όμως πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό αποφασίζει να φτιάξει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για κείνους.
Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα προλάβει όμως;
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Σχετικά με τη συγγραφέα Φωτεινή Κωνσταντοπούλου
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου ζει και εργάζεται σε μια πόλη που λέγεται Αθήνα. Είναι αστυνομικός και στον ελεύθερο χρόνο της αναλαμβάνει να βοηθάει τους ήρωες των ιστοριών της να φέρουν εις πέρας πότε τις  ζαχαρένιες και πότε τις αλμυρές αποστολές τους. Αυτό το κάνει από μικρή. Δεν ξέρω, μεταξύ μας, αν μετά από τόσα χρόνια καταφέρνει να μαγειρεύει νόστιμες ιστορίες, αλλά προσπαθεί, και η προσπάθεια είναι αυτό που μετράει. Αυτό μου είπαν κάποτε ότι έχει σημασία. Όταν ρωτήσαμε τον Ρένο για τη Φωτεινή, μας είπε: "Η βοήθειά της ήταν πολύτιμη, κι έτσι μαζί με την ομάδα έκτακτων αναγκών καταφέραμε και ολοκληρώσαμε με επιτυχία αυτή την αποστολή αγάπης".

Σχετικά με την εικονογράφο Σάντρα Ελευθερίου
Ζει και εργάζεται στη Λάρνακα. Σπούδασε γραφικές τέχνες και από το 2004 ασχολείται με την εικονογράφηση βιβλίων. Έχει βραβευτεί δύο φορές από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού- Νεανικού Βιβλίου και τρεις φορές έχει λάβει το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.
Το 2012, εκπροσωπώντας την Κύπρο, αναγράφηκε στην Τιμητική Λίστα του ΙΒΒΥ. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, όπου επίσης έχει διακριθεί, με έπαινο από την παιδική σκηνή του ΘΟΚ και Α΄ βραβείο από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου. Βιβλία που έχει εικονογραφήσει αλλά και συγγράψει έχουν βρεθεί στη λίστα των τεσσάρων επικρατέστερων για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

Περιγραφή βιβλίου 
Κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα αγγλικά από τις εκδόσεις ΙΑΝOS  το βιβλίο για τη ζωή του Ανδρέα Λ. Σεφιχά που εκδόθηκε το 2010 με τον τίτλο «Αναμνήσεις μιας ζωής και ενός κόσμου», σε καταγραφή - επιμέλεια και επεξεργασία της Σοφίας Πακαλίδου και μετάφραση Kay-Elvina Sutton.
 
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ/ DESCRIPTION
Το Φθινόπωρο του 1943 ένα μικρό αγόρι αποφασίζει να δραπετεύσει από το γκέτο της Μισραχή και ενώ τα πρώτα βαγόνια με Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη έχουν ήδη φύγει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπίρκεναου. Η φυγή του, και λίγο αργότερα της οικογένειάς του, από τη γενέθλια πόλη θα αλλάξει τη μοίρα τους αφού αυτή δεν θα ταυτιστεί με εκείνη των περίπου 50.000 Εβραίων της πόλης που εκτοπίστηκαν και βρήκαν το θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Ο Ανδρέας Σεφιχά, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, το Νοέμβριο του 2007, αποφασίζει να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις μίας εποχής που είχε γεύση από το λικέρ δαμάσκηνο της μητέρας του, παιχνίδια στις αλάνες, βόλτες στο «Μπεχτσινάρ»...  Στις «Αναμνήσεις μίας ζωής και ενός κόσμου», παράλληλα με τη ζωή του, εκτυλίσσεται και η ιστορία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι πρόσφατα ενώ ξεχωριστή θέση στο βιβλίο έχει η 30χρονη ενασχόλησή του στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, η οκταετής θητεία του στη θέση του προέδρου της (1993-2001). Η καταγραφή, επεξεργασία και επιμέλεια του κειμένου έγινε από τη δημοσιογράφο Σοφία Πακαλίδου.
A few months before his death Andreas Sefiha – President of the Jewish Community of Thessaloniki from 1993 to 2001 – decided to share the memories of his life: images of a cosmopolitan Thessaloniki, the plum liqueur of his Sephardic mother, the sound of wooden carriages rattling over the cobbled streets, walks through the bustling Modiano Market with his grandmother. Historical events and social changes which shaped the city from the late 19th century to the present day are recounted in parallel with the narrative of his forebears, while his own life is overshadowed by the tragic fate of the many thousands of Jews taken from Thessaloniki to their deaths in the concentration camps. Andreas himself survived the Holocaust, hiding from the Nazis with his family on a farm in Argos. He grew up in a world of constant change, and it was his involvement, over a period of thirty years, with the Jewish Community which provided him with a vision to work towards: restoring the Jewish Community to its rightful position not only in his beloved Salonica, but also on the much broader canvas of all the Jewish Communities of the diaspora. 

Σχετικά με τον συγγραφέα Ανδρέα Λ. Σεφιχά
Ο Ανδρέας Σεφιχά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1929. Μοναχοπαίδι του Λάζαρου Σεφιχά και της Νταίζης Ματαλών, σεφαραδιτών Εβραίων, μεγάλωσε σ΄ ένα περιβάλλον που συνδύαζε τις παραδόσεις των Εβραίων, την ελληνική παιδεία και τις κοσμοπολίτικες συνήθεις της αριστοκρατίας της Θεσσαλονίκης των αρχών του 20ου αιώνα. Με την οικογένειά του θα διασωθούν την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, βρίσκοντας καταφύγιο στο αγρόκτημα μίας οικογένειας χριστιανών στο Άργος. Θα θητεύσει στο Πειραματικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και θα σπουδάσει Οικονομικές Επιστήμες στη Λωζάννη από όπου και θα επιστρέψει για να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση εμπορίας βιομηχανικών ειδών «ΗΦΑΙΣΤΟΣ». Αναμείχθηκε ενεργά με τα θέματα της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης (ΙΚΘ) από το 1975, ενώ την οκταετία 1993-2001 διετέλεσε πρόεδρός της. Η θητεία, σημαδεύτηκε από σημαντικές πρωτοβουλίες (μνημείο των Ελλήνων Εβραίων Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, ίδρυση του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης) που έδωσαν εικόνα στο όραμά του να αποκατασταθεί η ιστορική μνήμη της πόλης. Ήταν παντρεμένος με τη Νέλλη Καμχή- Σεφιχά με την οποία απέκτησαν την Νταίζη τον Λάρρυ, και τη Βίκυ. Έφυγε από τη ζωή, τον Νοέμβριο του 2007.

Περιγραφή βιβλίου
Παροιμία, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι ένα σύντομο λαϊκό απόφθεγμα (έμμετρο ή πεζό) που εκφράζει αλληγορικά ή σκωπτικά μια αλήθεια, που αποτελεί προϊόν μακρόχρονης πείρας και λέγεται για να παραδειγματίσει, να διδάξει ή για να σχολιάσει μια κατάσταση.
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα έχουν πάντα στόχο να απασχολούν το μυαλό. Τότε, των οδοιπόρων, για να γίνεται πιο εύκολη η πεζοπορία, γι' αυτό και γράφονταν πάνω στις «Ερμές»  (προτομές του θεού Ερμή, προστάτη των πεζοπόρων) που βρίσκονταν σε σταυροδρόμια, στις πύλες των τειχών και στις εισόδους των σπιτιών. Σήμερα, «Ερμές» δεν υπάρχουν, όμως η σοφία των παροιμιών ζει και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς.
Οι παροιμίες αποτελούν μια ξεχωριστή μορφή λόγου, που αποδίδει όσα θέλουμε να πούμε ή να σχολιάσουμε, με σύντομο, περιεκτικό, διδακτικό και συχνά πνευματώδη τρόπο. Τις περισσότερες φορές έχουν τη μορφή διστίχου και διακρίνονται από ζωηρή και πλούσια σε εικόνες φαντασία, που περικλείει τη λαϊκή σοφία αιώνων.
Αυτή την συσσωρευμένη λαϊκή σοφία, επιδιώκουμε να αναδείξουμε στο «Ημερολόγιο 2016. ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ». Σημαντικές αλήθειες, χωρίς πολλά λόγια. Λίγες λέξεις που αλληγορικά περιγράφουν όλη την αλήθεια που ζούμε καθημερινά.
Επιλέξαμε μόλις 50 από τις εκατοντάδες χιλιάδες παροιμίες και παροιμιώδεις φράσεις που υπάρχουν, με την πεποίθηση ότι θα φανούν χρήσιμες στην καθημερινότητά του αναγνώστη και κίνητρο για σκέψη μέσα στο δίσεκτο 2016.

Στην επιλογή κειμένων συμμετείχαν οι:
Αποστολοπούλου Γιώτα, Βασάρα Χρύσα, Βουγιούκα Αναστασία, Βουγιούκα Ελισσάβετ, Γιαλένιος Κυριάκος, Καρατζάς Νίκος, Κασαρίδη Άννα, Κιζιρίδου Δέσποινα, Κωνσταντάγκα Άννα, Κωνστάντος Βαγγέλης, Λιαποπούλου Μαρία, Μπερδούση Χριστίνα, Παπαγιαννόπουλος Σπήλιος, Παρασκευοπούλου Χριστίνα, Πράπα Ζέτα, Σκυλοδήμος Αντώνιος, Στεφανίδου Ρίτσα, Φανάρας Θωμάς, Φραγκοπούλου Δώρα, Χαλάλ Δήμητρα, Ψαρρά Γωγώ.

Περιγραφή βιβλίου 
Χωράει ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα ημερολόγιο; Ασφαλώς δεν χωρά! Η συναρπαστική, ταραχώδης ζωή του,  ένα μυθιστόρημα-ποταμός είναι  από μόνη της. Το περιούσιο έργο του, πολύμορφο, υπερπολύτιμο και πληθωρικό από κάθε άποψη, φτάνει μέχρι τα πέρατα του ωκεανού της μουσικής. Οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργάτες του αποτελούν μια ξεχωριστή  ιδιαιτέρως μεγάλη κοινωνία. Πως να χωρέσει, λοιπόν,  ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα ημερολόγιο;
Παρά ταύτα ο κριτικός και ιστορικός μουσικής Γιώργος Β. Μονεμβασίτης τόλμησε να κλείσει τη ζωή, το έργο και τους συνεργάτες του Μεγάλου του φίλου, σε ένα ημερολόγιο επετείων, που η παράθεσή τους στοιχειοθετεί τη νεότερη μουσική ιστορία της Ελλάδας. Και όχι μόνον τη μουσική ιστορία, αλλά ολόκληρη τη νεότερη Ελλάδα, αφού ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί το αδιάσπαστο τρισυπόστατο Συνθέτης – Πολιτευτής – Στοχαστής.
Έτσι μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο Μουσικό του Ημερολόγιο του 2014 (εκδόσεις IANOS), το οποίο έγινε κυριολεκτικά ανάρπαστο, ο Γιώργος Β. Μονεμβασίτης  επανέρχεται με ένα Ημερολόγιο για το 2016, το οποίο  είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στον Μίκη Θεοδωράκη, με αφορμή τη συμπλήρωση, τον περασμένο Ιούλιο,  90 χρόνων εξαιρετικά γόνιμης, ζηλευτής και άξια κάθε θαυμασμού  ζωής. Μικρό αντίδωρο, «άνθρακες αντί αδαμάντων», όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, στον ένα και μοναδικό Μίκη, για τα όσα ανεκτίμητα χάρισε στον Ελληνισμό, αλλά και στην  ανθρωπότητα ολόκληρη.
Θέλετε ένα Ημερολόγιο του οποίου η χρησιμότητα και η χρηστικότητα δεν παύουν όταν τελειώνει η χρονιά για την οποία δομήθηκε;  Θέλετε να μάθετε ποια σχέση έχουν με τον Μίκη Θεοδωράκη ο Giuseppe Verdi, o  Al Pacino, οι Beatles, ο Arthur Miller, ο François Mitterrand,  ο Νικόλας Κληρονόμος, ο Γιάννης Μπέζος, ο Γιώργος Παναγιώτου, ο Διονύσιος Σολωμός; Αποκτήστε το καινούριο πόνημα του Γιώργου Β. Μονεμβασίτη Ένα Ημερολόγιο για τον Μίκη.    
 

Σχετικά με τον συγγραφέα Γιώργο Β. Μονεμβασίτη
Γεννήθηκε το 1947 στο Γύθειο. Αγάπησε μικρός τη μουσική, καθώς μεγάλωσε στους απόηχους της εποχής του Τζοκόντο Μορέττι (1867-1941). Σπούδασε στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνίου (1965-70). Υπήρξε βασικό μέλος της Μικτής Χορωδίας του ΕΜΠ και σολίστ κλασικής κιθάρας στις εκδηλώσεις της. Από το 1970 εκπονεί στατικές μελέτες  οικοδομικών και συγκοινωνιακών έργων, συνεργαζόμενος με διακεκριμένους αρχιτέκτονες. Από το 1978 ασχολείται αδιαλείπτως ως κριτικός και σχολιαστής των μουσικών δρωμένων, κειμενογράφος προγραμμάτων μουσικών εκδηλώσεων και παραγωγός-παρουσιαστής μουσικών εκπομπών – κυρίως από το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ (1983-2000). Από το 1989 διδάσκει σε δημοσιογραφικές σχολές Ιστορία της Μουσικής, Τέχνη και τεχνική του ραδιοφώνου, καθώς και Μουσική επικοινωνία. Υπήρξε εντεταλμένος κριτικός μουσικής της εφημερίδας Ελευθεροτυπία (1984-1996 & 2013-14). Έχει διατελέσει μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου του 
Φεστιβάλ Αθηνών (1987-1992), αναπληρωτής πρόεδρος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (1993-1998) του ΥΠΠΟ, μέλος του ΕΤΟΣ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (1993-2006), Διευθυντής του Β΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1996-1999), σύμβουλος της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας (2001-2004) και μέλος (2013-2015) του Δ.Σ. (ταμίας) του Μουσικού και Εκπαιδευτικού Οργανισμού Ελλάδας, στον οποίο ανήκει η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής. Είναι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας  από το 1970, του Θεατρικού Μουσείου από το 1996 (μέλος του Δ.Σ. από το 2013) και του σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ. Είναι τακτικός συνεργάτης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, από την αρχή της λειτουργίας του (1991). Υπήρξε τακτικός συνεργάτης και της Ορχήστρας των Χρωμάτων. Το 2013 εκδόθηκε από τον ΙΑΝΟ το ιδιαίτερο και πρωτότυπο πόνημά του Το μουσικό μου ημερολόγιο. Αναδείχθηκε σε ένα από τα πλέον ευπώλητα του είδους. 
Η γνωριμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη εξελίχθηκε σε εγκάρδια φιλία το 1999, όταν του ανατέθηκε από το ΜΜΑ να συγγράψει τα κείμενα για τα προγράμματα μεγάλου κύκλου συναυλιών με τίτλο Τα Τραγούδια μου. Ήταν μέλος της τριμελούς επιστημονικής/οργανωτικής επιτροπής που σχεδίασε και πραγματοποίησε, το 2009, την έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων Μίκης Θεοδωράκης: Συνθέτης-πολιτικός-στοχαστής. Ανήκει στους ελαχίστους που έχουν μελετήσει το συνολικό έργο του: και το λαϊκό και το λόγιο.   

Περιγραφή βιβλίου 
Αποσπάσματα από τον πρόλογο
«...Ήταν 2007 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο µου Ημερολόγιο. Ήταν καταπράσινο και στο εξώφυλλό του έγραφα: 1687+19% ΦΠΑ = 2007. Το είδα πρόσφατα, συγκινήθηκα και ένα δάκρυ κύλησε...
Και κύλησε όχι γιατί είδα το πρώτο µου Ημερολόγιο αλλά γιατί θυµήθηκα ότι πριν 10 χρόνια είχαµε ΦΠΑ µόνο 19%. 
Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας και σκέφτεστε αν θα το αγοράσετε ή όχι, είναι το 10ο Ημερολόγιο που γράφω. Πάρτε το, είναι πολύ καλό. Και σας το λέω όχι επειδή είναι δικό µου, αλλά επειδή είναι δικό µας. Γιατί όλοι µαζί το γράφουµε στιγµή την στιγµή, λεπτό το λεπτό. Εγώ ακούω τις ιστορίες σας, τις σηµειώνω και στο τέλος τις βάζω όλες μαζί σε αυτές τις 400 σελίδες μαζί µε δικές µου ιστορίες, µε ανέκδοτα και χαµόγελα από όλο τον κόσµο.
Να ευχαριστήσω θερμά τον «IANO» που τόσα χρόνια στέκεται «παλικάρι» δίπλα µου και μάλιστα σε πολύ δύσκολες οικονομικά εποχές. Να ευχαριστήσω εσάς. Όλους σας. Τι θα έκανα χωρίς εσάς. Εσάς που µου επιτρέπετε να είμαι εγώ. Σας οφείλω πάρα πολλά.
Αυτά. Πάµε να ζήσουµε ακόµα µία µαγική χρονιά. Από το 2004 ως σήμερα είχαμε 7 πρωθυπουργούς. Καραµανλή, Παπανδρέου, Παπαδήµα, Πικραµένο, Σαµαρά, Τσίπρα, Θάνου (για πρώτη φορά γυναίκα) και πάλι Τσίπρα, από το Σεπτέμβριο του 2015. Για να δούμε το 2016 πόσοι θα γίνουν;
Το Hµερολόγιο που κρατάτε στα χέρια σας το θεωρώ επετειακό γιατί είναι το 10ο και ζήτησα από ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα να γράψουν γι' αυτό λίγα λόγια. Τους ευχαριστώ που ανταποκρίθηκαν µε χαρά...»

Σχετικά με τον συγγραφέα Γιάννη Σερβετά
Ο Γιάννης Σερβετάς είναι ένας πρώην Barman , ο οποίος παράτησε την μεγάλη καριέρα που θα έκανε πίσω από την μπάρα και ασχολήθηκε κατ' αρχήν με το ραδιόφωνο.
Το πώς πέρασε και στην τηλεόραση είναι κάτι που ούτε και ο ίδιος δεν κατάλαβε. Όμως κακά τα ψέματα, ο πρώτος έρωτας δύσκολα ξεχνιέται γι' αυτό και ξαναγύρισε πίσω από το αγαπημένο του μικρόφωνο.
Τα τελευταία χρόνια είναι παρουστιαστής στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», στο πλευρό του Αντώνη Κανάκη, αλλά και στην ραδιοφωνική του εκπομπή στον Imagine 89.7 FM. Η πορεία του στα media ξεκινάει φυσικά πολύ παλιότερα, από το 1992, με ραδιοφωνικές εκπομπές στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και στην ΩΜΕΓΑ TV, για να συμμετάσχει στην τηλεοπτική παρέα του «ΑΜΑΝ» πέντε χρόνια αργότερα. Το «ερωτικό» ταξίδι στα ΜΜΕ για τον Σερβετά ακόμα συνεχίζεται.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, παίζοντας στα αρχαία της πλατείας Ναβαρίνου ή στους χώρους της ΔΕΘ. Μικρός ήθελε να ζει σε χωριό για να χαιρετάει και να τον χαιρετούν οι πάντες, όπως έλεγε. Τώρα πλέον είναι πολύ χαρούμενος γιατί σε όποιο χωριό της Ελλάδας κι αν πάει θα βρεθούν άνθρωποι που θα τον χαιρετήσουν. «Κατάφερα κι έκανα την πατρίδα μου... χωριό μου», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος. Στην αρχή ήταν barman, μετά είχε το δικό του μπαρ, όπου σύχναζαν πολλοί μόνο και μόνο για να ακούν τα αστεία και τα ανέκδοτά του. Εκεί σε έναν διαγωνισμό ανεκδότων μπροστά και πίσω από την μπάρα γνώρισε τον Βασίλη Δέλιο, με τον οποίο αργότερα έγιναν ραδιοφωνικό δίδυμο και κολλητοί φίλοι. Με τον Αντώνη Κανάκη, επίσης, είναι, εκτός από συνεργάτες, και πολύ καλοί φίλοι. Οπως και ο Αντώνης έτσι και ο ίδιος δεν αποχωρίζεται τη Θεσσαλονίκη για καμία δελεαστική, επαγγελματική πρόταση. Αν και του αρέσει η Αθήνα, δεν μπορεί να ζήσει μακριά από πόλη που δεν έχει λιμάνι, λέει χαριτολογώντας. Η αλήθεια είναι ότι η οικογένειά του, η γυναίκα της ζωής του και ο γιος του Βασίλης, είναι γι' αυτόν το λιμάνι του, για χάρη των οποίων δεν κάνει καμία έκπτωση στην προσωπική του ευτυχία. Ζει στους δικούς του ρυθμούς, μακριά από τις κοσμικότητες και τη showbiz, ενώ ύστερα από τόσα χρόνια που πέρασε μέσα στα μπαρ τώρα πλέον βγαίνει έξω σπάνια.
Ως άνθρωπος είναι πολύ απλός και μετρημένος. Κλαίει εύκολα όταν είναι λυπημένος, ροχαλίζει όταν είναι κουρασμένος και νευριάζει απίστευτα όταν δεν βρίσκει πάρκινγκ για το αυτοκίνητό του. Ο ίδιος λέει συχνά στους φίλους και στους ακροατές του ότι θέλει να μείνει «αιώνιο παιδί». Τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια όμορφη συνήθεια… Γράφει το προσωπικό του ημερολόγιο-ανεκδοτολόγιο, το οποίο και κυκλοφορεί, κερδίζοντας το βιβλιόφιλο κοινό. Θεωρεί όμως βαρύ τον τίτλο του συγγραφέα, που κάποιοι του αποδίδουν. Οπως λέει, είναι μονογαμικός και του αρέσουν οι μόνιμες σχέσεις. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον γάμο του, αλλά και για τη συνήθεια του ημερολογίου που σκοπεύει να συνεχίσει όσο θεωρεί ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον η καταγραφή της κάθε μέρας και των προσωπικών στιγμών του. Το γράψιμο σε γενικότερο επίπεδο είναι η αγαπημένη του ασχολία. Αν και δεν έχει το δικό του blog, αφιερώνει πολλές ώρες καθημερινά για να ξεναγείται σε blogs φίλων του, να σχολιάζει κείμενα ή να καταγράφει τις δικές του απόψεις, όταν του το ζητούν.

Περιγραφή περιοδικού
Το τεύχος 160 του ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ (Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος 2015) περιλαμβάνει 6 άρθρα: ένα αφιέρωμα στο Βυζάντιο με 4 άρθρα (Βυζάντιο. Το νέο Imperium Romanum, Βυζάντιο. Ο δικός μας άγνωστος, Η άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Νορμανδούς το 1185, Ξανακοιτάζοντας τα βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης) και 2 άρθρα γλωσσολογικά σχετικά με τη χρήση των λεξικών. Περιλαμβάνει επίσης 4 Διδακτικές προτάσεις σχετικές με την Ερμηνευτική του ποιητικού λόγου, με Αναπαραστάσεις του μύθου του Ορφέα στη νεοελληνική ποίηση, με την Συνεργατική γραφή ως εκπαιδευτικό εργαλείο, με Ιστορίες καθημερινότητας από τη ρωμαϊκή Θεσσαλονίκη. Περιλαμβάνει ακόμη απόψεις αναγνωστών, κείμενα για βιβλία και συγγραφείς, νεκρολογία (Κώστας Θεοδωρίδης) και πίνακα με τα βιβλία που λάβαμε.
 
Το περιοδικό είναι τριμηνιαία έκδοση του Συλλόγου Αποφοίτων της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Υπεύθυνος : Γιάννης Τζανής
Αρχική καλλιτεχνική επιμέλεια : Ντίνος Χριστιανόπουλος

Περιγραφή περιοδικού
Το τεύχος 161 του ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ (Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος 2015) περιλαμβάνει 11 άρθρα για διάφορα θέματα: 4 άρθρα με ομηρικά θέματα, 1 για τα παιδιά στο έργο του Ευριπίδη, 1 για τη σημασία του Έρωτα στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, 1 για τα μεσαιωνικά «πιττάκια» του Λίβιστρου και της Ροδάμνης, 1 για τον Γ. Θ. Βαφόπουλο και τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο, 1 για τον Κώστα Λαχά και 2 για τον Κάρολο Τσίζεκ
Περιλαμβάνει ακόμη Απόψεις αναγνωστών (για την Ευρώπη και για τον Θεμιστοκλή του Θουκυδίδη), κείμενα για βιβλία και συγγραφείς,  και πίνακα με τα βιβλία και περιοδικά που λάβαμε.
 
Το περιοδικό είναι τριμηνιαία έκδοση του Συλλόγου Αποφοίτων της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Υπεύθυνος : Γιάννης Τζανής
Αρχική καλλιτεχνική επιμέλεια : Ντίνος Χριστιανόπουλος