jazz blues rock

Το βράδυ της Τρίτης 2 Ιουνίου (στις 19:30), στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, η κρητική λύρα θα συναντήσει τις ηλεκτρικές κιθάρες και θα χορέψει σε ρυθμούς ρέγκε και κρουστών. Πρόκειται για το καθιερωμένο, πλέον, μουσικό ταξίδι του περιοδικού δρόμου «σχεδία». Επιβάτες φέτος θα είναι οι Batala, οι Burger Project, ο Φοίβος Δεληβοριάς, οι Locomondo, ο Πάνος Μουζουράκης, η Γεωργία Νταγάκη, η Μαριέττα Φαφούτη και η μπάντα The Jaguar Bombs, που θα δώσουν το ρυθμό επί σκηνής, εκεί όπου η μουσική θα συναντήσει ξανά τη δημοσιογραφία της αλληλεγγύης.

Κάθε εμπόδιο για κάλο λέει ο λαός. Σωστά είχε μεταφερθεί η συναυλία στις 27 Μαΐου καθώς  υπήρχε πρόβλεψη για καταιγίδες (τελικά είχε βρέξει την επόμενη μέρα!), για τις 2 Ιουνίου με τους ίδιους καλλιτέχνες όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά και πάνω από όλα τον κόσμο που για μια ακόμη φορά τίμησε την συναυλία καθώς τα έσοδα του εισιτηρίου θα πήγαιναν για ενίσχυση του περιοδικού Σχεδία.

Όπως είπαμε και παραπάνω το «σφικτό» πρόγραμμα περιλάμβανε αρκετούς καλλιτέχνες που έπρεπε να παρουσιάσουν στον χρόνο που τους αναλογούσε μερικά από τα τραγούδια τους. Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Batala με τα κρουστά τους και στην συνέχεια εμφανίστηκε η  Μαριέττα Φαφούτη μόνη της στο πιάνο. Σαφώς πιο συγκρατημένη σε σχέση με άλλες εμφανίσεις της έπαιξε 3-4 τραγούδια με αποκορύφωμα το γνωστό σε όλους πια “Kookoobadi” .

Για την συνέχεια ένα συγκρότημα ιδανικό για τέτοιου είδους συναυλίες τους THE JAGUAR BOMBS. Rockabilly, Surf, Garage, Swing με μια σειρά από διασκευές με τα χειροκροτήματα να είναι πιο έντονα στο "Wannabe" (σωστά μαντέψατε το γνωστό τραγούδι των Spice Girls).

Την Γεωργία Νταγάκη ομολογώ ότι δεν την είχα ακούσει. Και το ύφος της μουσικής που παίζει δεν είναι του γούστου μου, και εκείνη την ώρα έκανα μια βόλτα ανάμεσα στο κοινό που είχε γεμίσει τον χώρο. Οι περισσότεροι τραγουδούσαν τα τραγούδια της, αλλά χόρευαν, μερικοί είχαν συγκινηθεί κιόλας ακούγοντας την λύρα που έπαιζε η Νταγακή. Μουσικά ίσως να ήταν και η καλύτερη εμφάνιση της συναυλίας.

Για τον Πάνο Μαζουράκη δεν ξέρω τι να γράψω. Τα τραγούδια του με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, ενώ και αυτό το στυλ που έχει με την σπάει. Το μόνο που του παραδέχομαι είναι ότι έχει έναν αυτοσαρκασμό λέγοντας ότι τα «καλά του» τραγούδια τα έχει γράψει με άλλους, σαν να λέει ότι μόνος του γράφει «βλακείες».  “Φίλα Με Ακόμα”, “Madame” στο οποίο τον συνόδευσε ο Παντελής Αμπαζής, ενώ κατακρεούργησε το “Take Me To Church” που πραγματικά του έβγαλε τα μάτια. Βεβαία ο κόσμος το καταχειροκρότησε , όποτε μάλλον εγώ είμαι ο παράξενος!

Τους Locomondo τους έχουμε δει , και κάπου θα τους πετύχουμε πάλι. Βγήκαν σχετικά νωρίς , αλλά και πάλι κανένα πρόβλημα. “Δεν Κάνει Κρύο Στην Ελλάδα”, “Goal”, και φυσικά ένα τραγούδι για τα παιδιά που παίζουν Pro! Κέφι, ζωντάνια απλά μας φάνηκε λίγο.

Πως βάζεις «σάντουιτς» τον Φοίβο Δεληβοριά ανάμεσα στους Locomondo και στους Burger Project. Δύσκολο καθώς το ύφος του Δεληβοριά είναι για πιο «ιδιαίτερες» συναυλίες. Μόνος του με μια κιθάρα ακούσαμε το “Ένας Σκύλος Στο Κολωνάκι”, “Εκείνη” με το κέφι να έχει πέσει αρκετά. Όταν ο Δεληβοριάς αποχώρησε, είχε έρθει η ώρα για τους Burger Project για να ανεβάσουν πάλι το κέφι. Και η έκπληξη ήρθε από τον Φοίβο Δεληβοριά που φορώντας ένα ιδιαίτερο γυαλί ανέβηκε για 1-2 τραγούδια με τους Burger Project , δείχνοντας ότι μπορεί και να έχει μια πιο «εύθυμη» πλευρά του!

Κλείσιμο της συναυλίας με τους Burger Project στον γνωστό τους στυλ με τις ιδιαίτερες διασκευές στα τραγούδια. Σε σχέση με την τελευταία φορά που τους είχα δει , μου φάνηκαν αρκετά συγκρατημένη όπως και οι περισσότεροι καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στην συναυλία. Λίγη σημασία έχει όμως, η συναυλία έγινε για καλό σκοπό, ο κόσμος τίμησε με την παρουσία του και όλα καλά!

---