jazz blues rock

Πάμε σαν άλλοτε... Αλλοτινό

Μέρες για τους φίλους μας, νύχτες για ποτά και μουσικές -ετούτες εδώ περισσότερο και από τις άλλες

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη μερικά μαγαζιά όπου, και φίλους βρίσκεις και κανονικά ποτά (είδηση κατάντησε!) μπορείς να πιείς, και μουσικές απ' αυτές που μόνο σπίτι σου μπορείς να πετύχεις, ακούς.

Δεν ξέρω πόσα έμειναν, ούτε κατάλογο θέλω να κάνω. Απλώς, μιας και ξανάνοιξε (ανανεωμένο), μια κουβέντα για το "Αλλοτινό" της Κυψέλης θέλω να πω, ένα λεξίδιο "διαφημιστικό" (με την πραγματική έννοια του όρου: γνωστοποιώ) να απευθύνω.

Το "Αλλοτινό" λειτουργεί στη γωνία της πλατείας Αγίου Γεωργίου της Κυψέλης, απέναντι από το θρυλικό "Διόνυσο" (αν και σε λίγο το θρυλικό θάναι το "Αλλοτινό"), στο ισόγειο ενός παλιού κτιρίου (*). Με πολύ ξύλο και πέτρα, με μια υποδειγματική κάβα γεμάτη δεκάδες ουίσκυ (από τα απλούστερα μέχρι τα μαλτ), ρούμια, τεκίλες, βότκες, γκράπες -η χαρά του πότη. Μικρό, μαζεμένο, μακριά από μόδες περαστικές, παρεϊστικο, πρόσφέρει από blues και soul μέχρι ελαφρά jazz και rock που δεν το περιμένεις: ξαφνικά ακούς ένα Zappa ή τους Velvet να διασχίζουν το μαγαζί!

Μπορεί ο Bunuel να θεωρούσε πως το ιδανικό bar δεν έχει μουσική, και από μια άποψη έχει δίκαιο, αλλά από μια άλλη έχει δίκαιο και όποιος έχει συνδέσει το ποτό του με μουσικές που δεν σε ξεκουφαίνουν, σε γλυκαίνουν, σ' αρέσουν και σου επιτρέπουν να μιλάς όποτε θες, και όταν το πεθυμήσεις να κόψεις τη λέξη στη μέση για ν' ακούσεις ένα κιθαριστικό ριφ. Το "Αλλοτινό" είναι τέτοιο μαγαζί και το οφείλει στο μεράκι του Αντρέα -όποιος βρεθεί εκεί, θα καταλάβει αμέσως ποιος είναι: γεμίζει το χώρο...

Υ.Γ. Για τους λάτρεις του αυτοκινήτου, λίγο πιο κάτω υπάρχει γκαράζ αν και δεν είναι απίθανο να βρει κανείς θέση αφού στην περιοχή υπάρχει μια κινητικότητα, με τόσα μαγαζιά...