jazz blues rock

H συνομιλία που είχα με μια φίλη λίγο πριν την 3^η  μέρα του Rockwave ήταν ενδεικτική της όλης κατάστασης που υπάρχει στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες. Όταν την ρώτησα εάν θα έρθει μου είπε ότι κάθε διάθεση που είχε της είχε φύγει τις τελευταίες ημέρες. Εγώ, από την πλευρά μου, της ανέφερα ότι είχα ανάγκη ένα  φεστιβάλ/συναυλία για να ξεφύγω λίγο από αυτά που γίνονται. Ειδικά όταν το line up, δεν το λες και κακό : Prodigy, Judas Priest, Black Rebel Motorcycle Club, Rotting Christ κ.α

Όταν έφτασα στο Terra Vibe, οι Exarsis ολοκλήρωναν την εμφάνιση τους και για αυτό κατευθύνθηκα προς την Terra Stage για τους Electric Litany.

Electric Litany

Πάντα είναι δύσκολο να είσαι χρονικά το πρώτο συγκρότημα στην Terra Stage. Υπάρχει η αμφιβολία εάν ο κόσμος που ήταν πριν στην Vibe Stage, θα κατέβει για να σε παρακολουθήσει ή όχι. Λίγο πριν αρχίσουν οι Electric Litany, ήταν ελάχιστοί οπαδοί στον χώρο, που είχαν έρθει για να πιάσουν κάγκελο για τα μετέπειτα συγκροτήματα. Ευτυχώς, μόλις τελείωσαν οι Exarsis, ο κόσμος άρχισε να κατηφορίζει προς την μεγάλη σκηνή, αλλά προτίμησε να πάει σε σκιές παρά μπροστά-μπροστά.

Οι Electric Litany με το post-rock ύφος τους και τα μελαγχολικά τραγούδια τους, δεν νομίζω ότι ταίριαζαν ούτε με την ώρα, ούτε με το κλίμα που επικρατεί. Προσωπικά ήθελα groove για να ξεχαστώ, κάτι που δεν το βρήκα από τους Electric Litany. Για να μην τους αδικώ, ξέρω ότι έχουν fan base ικανό να γεμίσει ένα Gagarin, υπάρχουν αρκετοί που τους άρεσε η εμφάνιση τους, αλλά δεν ήταν για εμένα.

Maplerun

Χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος την ώρα που ακόμα έπαιζαν οι Electric Litany, είχαν ξεκινήσει οι Maplerun. Δεν νομίζω ότι θα υπήρχε θέμα εάν περίμεναν 5 λεπτά, αλλά ας είναι. Τους Maplerun τους έχω ξαναδεί και ξέρω τι να περιμένω από αυτούς: Groove, χοροπηδητό, στο γνωστό εναλλακτικό rock / metal ύφος τους. Στάθηκαν λίγο άτυχοι, καθώς ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπεί για  λίγο η εμφάνιση τους, ενώ για το τέλος μας είπαν ότι θα ακούσουμε κάτι από Madonna, παίζοντας το….  "Toxicity" των System Of A Down(!) και με αυτό ολοκλήρωσαν την εμφάνιση τους.

John Garcia

Τον John Garcia τον είχα δει το 2011 στον ίδιο χώρο, με τους Kyuss Lives!. Τότε είχαμε ακούσει ένα best of των Kyuss, ενώ τώρα θα ακούγαμε τραγούδια από αυτούς καθώς και από την προσωπική του καριέρα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα υπάρχουν οπαδοί του συγκροτήματος και οπαδοί του τραγουδιστή. Δηλαδή, τι προτιμάς να ακούσεις, αυτά που τον έκαναν γνωστό ή μερικά «ψαγμένα» από τα προσωπικά τους. Ο John Garcia ξεκίνησε με τα "Molten Universe", "Gardenia" και "One Inch Man" από τους Kyuss-και παίζοντας συνολικά 10 από αυτούς, ενώ ακούσαμε και μερικά δικά του. Σίγουρα την προηγουμένη φορά ήταν καλύτερα για τον κόσμο, αλλά και πάλι δεν μας χάλασε αυτό που ακούσαμε.

Rotting Christ

Τα περισσότερα t-shirt που έβλεπα να φοράνε οι οπαδοί , ήταν με το ΧΞΣ (βρείτε μόνοι σας τι σημαίνει αυτό!!). Το έχουμε πει και δεν θα κουραστούμε να το λέμε συνέχεια, πως οι Rotting Christ δεν είναι απλά ένα ελληνικό γκρουπ, αλλά ένα από τα σπουδαιότερα στο χώρο του. Δεν συγκαταλέγομαι στους οπαδούς τους, καθώς δεν είναι το στυλ που ακούω. Όσες φορές τους έχω δει, είναι στα πλαίσια του Rockwave και πάντα ευχαριστιέμαι από αυτό που βλέπω. Ένταση, πάθος, οργή, και από κάτω ο κόσμος να παραληρεί. Δεν θα πω κάτι περισσότερο από αυτό : Κάποιος γνωστός «καράφλας» έκανε head banging την ώρα του “Non Serviam”. Ποιος ήταν αυτός; Κάποιος…. Rob Halford (!!!!!!).

Black Rebel Motorcycle Club

Είχα κάθε καλή διάθεση να τους δω. Μου αρέσουν αρκετά από τα τραγούδια τους. Για αυτό είχα πάει και μπροστά στην σκηνή. Για έναν ανεξήγητο λόγο, όσο πέρναγε η ώρα, τόσο πιο πίσω πήγαινα, με αποτέλεσμα να βρω μια παρέα μου πίσω-πίσω και να τους παρακολουθήσω από εκεί. Δεν νομίζω ότι έφταιγαν οι Black Rebel Motorcycle Club για αυτό. Ισα-ίσα έπαιξαν τραγούδια που ήθελα να ακούσω όπως τα "Shuffle Your Feet", "Spread Your Love", "Whatever Happened To My Rock 'N' Roll" , "Beat The Devil's Tattoo", "Let The Day Begin" και "Ain't No Easy Way"αλλά ακόμα και σε αυτά το κοινό δεν ανταποκρίθηκε ιδιαίτερα. Σίγουρα σε δικιά τους εμφάνιση θα ήταν όλα καλύτερα.

Judas Priest

Αισίως είναι η 5^η φορά που τους βλέπω. Και εάν το 2011 ήταν η καλύτερη τους εμφάνιση λόγω μεγαλύτερου set list και μεγαλύτερης σκηνής, το ίδιο καλά περάσαμε και τώρα μαζί τους. Καθώς είναι στα πλαίσια της περιοδείας του Redeemer Of Souls ξεκίνημα λοιπόν με το "Dragonaut” από την τελευταία τους κυκλοφορία για να συνεχίσουν με κάτι από τα παλιά με το “Metal Gods”.  H πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε με το “Victim Of Changes”. Το κλασσικό intro από τους Tipton/Faulkner και όλοι περιμέναμε τον «καράφλα» να ακούσουμε την τσιρίδα του. Και ναι, για μια ακόμη φόρα , την έβγαλε(!). Μπορεί να χρειάζεται σε κάθε τραγούδι, να πηγαίνει backstage για ανάσες, μπορεί να κουράζεται και να μην είναι τόσο ενεργητικός, αλλά η φωνή του, για 63 χρονών, είναι εδώ και ακόμα και τώρα μας θυμίζει τον Halford που όλοι ξέρουμε. Από εκεί και πέρα ήταν μια «κλασσική» εμφάνιση των Judas Priest. Ο γνωστός χαμός στο "Breaking The Law" , η μοτοσυκλέτα στο "Hell Bent For Leather",  "You’ve Got Another Thing Coming" που το τραβάνε πάντα λίγο παραπάνω, και με τον να μας ρωτάει ποιο τραγούδι θέλουμε να ακούσουμε. Τι άλλο; Painkiller λοιπόν, και κλείσιμο με το “Living After Midnight". Τι μας έλλειψε; Προσωπικά μετά από 5 φορές δεν νομίζω ότι μου έλλειψε κάτι. Ναι, θα μπορούσαν να είχαν τουλάχιστον 5-6 διαφορετικούς ύμνους τους, αλλά στην συγκεκριμένη περιοδεία, αυτά παίζουν-αυτά ακούσαμε. Στην ίδια ηλικία είναι και άλλοι τραγουδιστές με τον Rob Halford. Ονόματα δεν λέω. Ας ρωτήσουν τον Halford πως τα καταφέρνει ακόμα για να πάρουν μερικά μαθήματα…

The Prodigy  

Εάν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος πια οι The Prodigy είναι οι «βασιλιάδες» του Rockwave Festival καθώς εμφανίζονται για 4^η φορά ως Headliners. Κάθε εμφάνιση τους είναι ένα έναυσμα για χορό, για πάρτυ, για καλή διάθεση. Σε σχέση με τις άλλες φορές η διαφορά τους ήταν ότι αυτή την φορά υπήρχαν και «μεταλλάδες» ανάμεσα στο κοινό τους. Πάντα υπήρχαν , αλλά τώρα ήταν η πρώτη φορά που έβλεπες καθαρά άτομα με τις ΧΞΣ μπλούζες να χορεύουν. Φαντάζομαι ότι το 1999 για παράδειγμα που είχαν εμφανισθεί οι Prodigy σε Rockwave , θα ήταν από δύσκολο ως αδύνατο να γίνονταν αυτό!

Ξεκίνημα λοιπόν με το “Breathe” με τον Liam Howlett να δίνει το έναυσμα για τον χορό που κράτησε για τα επόμενα 80 περίπου λεπτά. Ακόμα και τα νεότερα τραγούδια τους, ενσωματώθηκαν ομαλά στο setlist τους, αλλά κακά τα ψέματα όταν έχεις ένα "Firestarter", ένα "Smack My Bitch Up", ένα “Omen” που είχαμε και μερικές φωτοβολίδες, ένα “Take Me To The Hospital”, δεν θέλεις κάτι άλλο.

Με τους The Prodigy τελείωσε και η 3^η μέρα του Rockwave Festival. Επόμενο ραντεβού στον Manu Chao. Ελπίζω και εύχομαι να είμαστε σαν χώρα σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που ήμασταν στις 4 Ιουλίου.

Οι φωτογραφίες είναι από το official facebook page του Rockwave Festival , μετά από άδεια της DidiMusic.