jazz blues rock

Rockwave 20014

Την πρώτη μέρα υπήρχε η σύμπραξη της hip hop με την άλλη σκηνή. Εγώ που δεν είμαι οπαδός του hip hop θα με έψηνε να έβλεπα κάτι. Αλλά έπαιζαν παράλληλα με την άλλη σκηνή. Επειδή δεν μπορούσα να βρίσκομαι σε 2 σκηνές ταυτόχρονα, αποφάσισα να μείνω στην Vibe Stage σκηνή. Για τους V.I.C. μπορώ να πω ότι μου άρεσαν. Μου είχε κάνει εντύπωση που είχα μάθει ότι πριν από λίγο καιρό , σε live τους σε χώρο στο Γκάζι, η ουρά έφτανε μέχρι την Ιερά Οδό. Μάλλον όσοι τους είδαν τότε δεν έκαναν τον κόπο να τραβηχτούνε για να τους δούνε ξανά. Θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου που μου έλεγε εάν σου αρέσει πάρα πολύ ένα group πας και το βλέπεις σε 2-3 διαφορετικές χώρες (δεν μιλάμε για πόλεις, μου έλεγε για χώρες). Εδώ να πάμε να δούμε ξανά τους κάθε V.I.C, τόσο δύσκολο είναι; Μάλλον….

Η συνέχεια είχε τους The Godfathers, αλλά εκεί τους τα χάλασε ο ήχος. Καλούτσικοι ήταν. Το κλείσιμο ήταν με τον Eric Burdon. Μπορεί να τα διαβάσατε και να μην το πιστεύετε , αλλά ήταν εκπληκτικός. Ο γνωστός οπαδός/δημοσιογράφος/φωτορεπόρτερ/ Χρήστος Κισατζεκιάν που τον έχει δει πολλές φορές ξεκινώντας από τα 90ς , περιχαρής δήλωνε ότι ήταν η καλύτερη του εμφάνιση με το καλύτερο set list που έχει παίξει πότε. Μετά από αυτό , δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.

Don't Bring Me Down
When I Was Young
Inside-Looking Out
Don't Let Me Be Misunderstood
Water
Spill The Wine
Monterey
Before You Accuse Me
Bo Diddley Special
I Believe To My Soul
We Gotta Get Out Of This Place / River Is Rising
The House Of The Rising Sun

Encore:
Black Dog / Εκατόφυλλα (με τον Γιάννη Χαρούλη)
Μαύρη Πεταλούδα / Paint It Black (με τον Γιάννη Χαρούλη)
It's My Life

Η δεύτερη μέρα είχε 2 ελληνικά ονόματα καθώς και διάφορα ξένα . Το έχω γράψει και στο αφιέρωμα για τα Rockwave. Δεν είναι πρώτη φορά που είχαμε Ελληνικά ονόματα στο φεστιβάλ. Από τους Πυξ-Λαξ, Υπόγεια Ρεύματα, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Μάλαμα, Θ. Παπακωνσταντίνου περάσαμε φέτος σε Νατάσσα Μποφίλιου και Γιάννη  Χαρούλη. Για εμένα κανένα πρόβλημα. Ούτε την αισθητική μου χάλασε , ούτε «μαγάρισε» το όνομα του Rockwave. Υπήρχε επίσης και ένα φρέσκο, hot, όνομα ο Woodkid που έχει μεγάλη «πέραση» στο εξωτερικό. Εδώ;

Μια σύντομη βόλτα από τους Greeklish Babylon ήταν ιδανικό ξεκίνημα μέχρι τους Calexico. Οι Calexico ανήκουν στην κατηγορία συγκροτημάτων  που για εμένα ανήκουν στο  , «ξέρω μερικά τραγούδια τους, δεν τους έχω δει, δεν θα τους έβλεπα σε δικιά τους εμφάνιση, αλλά τώρα που παίζουν σε φεστιβάλ, τους βλέπω ευχάριστα». Σε δικιά τους εμφάνιση (2012) είχαν παίξει 22 τραγούδια, στο φεστιβάλ έπαιξαν 17! Μικρό το κακό για έναν μη φαν όπως έμενα. Πήρα την δόση μου και μου έφτανε για το συγκρότημα.

Και πάλι ένα πέρασμα από την άλλη σκηνή για την Νατάσσα Μποφίλιου, αλλά δεν είναι το στυλ μου . Είδα 2-3 τραγούδια και ανέβηκα προς την άλλη σκηνή. Ήμουν περίεργος για τον Woodkid. Διάσημος για τα video clip του σε γνωστούς pop καλλιτέχνες όπως η Rihanna, o Drake και η Lana Del Rey, είναι κάτοχος του βραβείου σκηνοθεσίας MVPA, έξι MTV Video Music Awards αλλά και πέντε Χρυσών Λεόντων στο Lions Advertising Festival των Καννών για την καμπάνια του, "Graffiti", σχετικά με την ευαισθητοποίηση πάνω στο AIDS. Το έγραψα και άλλου, εντυπωσιάστηκα από το εικαστικό μέρος.  Σε κάθε τραγούδι του υπήρχε και το ανάλογο «ντύσιμο» με ένα video clip ή κάποιες εντυπωσιακές εικόνες. Και το στήσιμο της μπάντας εξίσου εντυπωσιακό. Κάθε κίνηση τους χρονομετρημένη, χορογραφημένη και εκτελεσμένη με ακρίβεια. Τα τραγούδια όμως ήταν κάπως υποτονικά. Όχι άσχημα, απλά υποτονικά. Δεν υπήρχε κάποια στιγμή «έντασης» αλλά παρόλα αυτά ήταν, συνολικά, μια εντυπωσιακή εμφάνιση.

Το κλείσιμο του Rockwave ήταν με τον Γιάννη Χαρούλη. Όπως θα έχετε διαπιστώσει , δεν είμαι και πολύ της ελληνικής σκηνής και η κούραση είχε αρχίσει να με καταβάλλει . Κάθισα ένα 20 λεπτό και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Για την ιστορία ο Χαρούλης έπαιξε τα:

Μαγγανείες
Ανεμόσκαλα
Της Λήθης Το Πηγάδι
Πλύστρα Του Ουρανού
Του Λασιθιού Η Στράτα
Ο Τρελός
Πάνω Στ' Αργυρό Σκαμνί
Έλα Πάρε Με
Τριανταφυλλάκι
Ο Ακροβάτης
Τρένο
Η Ουρά Του Αλόγου
Μαύρη Πεταλούδα
Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι
Χειμωνανθός
Σου Μιλώ Και Κοκκινίζεις
Το Γράμμα
Σκουλαρίκι

Encore:
Σύννεφα Του Γυαλού

Έχοντας περάσει μερικές ημέρες από την διεξαγωγή του Rockwave και έχοντας παρευρεθεί και σε αρκετές συναυλίες που έγιναν το καλοκαίρι , μερικές σκέψεις που προκύπτουν από το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι.

Ένα προϊόν ( στην προκειμένη περίπτωση το φεστιβάλ) για να κριθεί επιτυχημένο ή όχι , πρέπει να έχουν τεθεί εξαρχής στόχοι και να δούνε στην συνέχεια εάν τους στόχους τους πέτυχαν ή όχι. Εάν για παράδειγμα , υπήρχε στόχος να μαζευτούνε 5000 (τυχαίο το νούμερο) και μαζεύτηκαν αρκετά λιγότεροι , τότε υπήρχε αποτυχία. Εάν ο στόχος ήταν να μαζευτούν 3000 άτομα, τότε πλησίασαν  τον αρχικό στόχο. Φυσικά για ένα φεστιβάλ , υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που το καθιστούν επιτυχημένο : ακυρώσεις ή όχι συγκροτημάτων, καθυστέρηση στις εμφανίσεις, καλός/κακός ήχος, καλή/κακή εξυπηρέτηση κτλ. Σε τέτοια θέματα δεν υπήρχε κάτι. Όλα πήγαν ρολόι φέτος. Άρα πάμε πάλι στο θέμα των αριθμό των θεατών.  Όπως είπα και πριν βρέθηκα σε πολλές συναυλίες και σε 2 ακόμα φεστιβάλ φέτος. Η μοναδική συναυλία , που μάλιστα έγινε και sold out, ήταν οι 2 Cellos!!!  Ένα συγκρότημα που παίζει διασκευές με τσέλο, μάζεψε πάνω από 6000 άτομα στην Τεχνόπολις. Η ερώτηση που εύκολα προκύπτει είναι πόσο κόσμο θα μάζευαν οι ίδιοι στην Μαλακάσα. Μάλλον λιγότερο. Όντως  η Μαλακάσα είναι μακριά. Έχω ζήσει την Μαλακάσα στις καλές και στις άσχημες στιγμές της. Έχω δει 25000 άτομα στους Black Sabbath, έχω δει κάπου τόσους σε Manu Chao, Depeche Mode, και έχω δει και 5000 στους Muse( και με φτηνό εισιτήριο) , ναι στους Muse που κάποιοι κόπτονται γιατί δεν έρχονται ξανά. Οπότε το μακριά /κοντά δεν μου λέει κάτι.  Αντίστοιχα φεστιβάλ που έγιναν μέσα στο κέντρο της Αθήνας δεν είχαν πολύ κόσμο. Το συμπέρασμα είναι ότι εάν υπάρχει κάποιο «μεγάλο» συγκρότημα, ο κόσμος θα γκρινιάζει για την απόσταση , αλλά θα πάει.

Για το φετινό Rockwave, προφανώς εύκολες λύσεις υπήρχαν (δίχως να ξέρω κάτι παραπάνω). Ένας Manu Chao με 3-4 ακόμα group και ένα ακόμα «σιγουράκι» για την δεύτερη μέρα και από κόσμο θα γίνονταν χαμός. Θα ήταν τότε επιτυχημένο το φεστιβάλ;

Οι διοργανωτές προτίμησαν να δοκιμάσουν κάτι το διαφορετικό φέτος. Πίστευαν ότι το hip-hop θα τραβήξει κόσμο, ο Χαρούλης που γεμίζει άνετα μεγάλους χώρους στην Αθήνα,  θα τραβούσε κόσμο και ένα φρέσκο και hot όνομα όπως ο Woodkid θα τραβούσαν τον κόσμο. Οι φωτογραφίες που υπάρχουν είναι αδιάψευστοι μάρτυρες για το εάν το πέτυχαν ή όχι.

Το φετινό «απωθημένο» του Έλληνα μεταλά , όπως φάνηκε σε διάφορα forum, ήταν οι Iron Maiden. Μόνο και μόνο επειδή έπαιζαν ένα συγκεκριμένο set list από τις παλιές τους κυκλοφορίες. Εάν ήταν οι Iron Maiden σε περιοδεία στα πλαίσια δίσκου επιπέδου “The Final Frontier”  θα υπήρχε τέτοια κάψα; Προφανώς και όχι. Τα μεγάλα συγκροτήματα έχουν μια αμοιβή της τάξεως των 750.000-1.000.000 $. Σε εποχές 2005-2010 θα γίνονταν πλειστηριασμός για ποια εταιρεία θα τους φέρει. Ή θα έβγαινε κάποια εταιρεία «κομήτης» θα τους έφερνε και μετά θα χάνονταν. Αναρωτηθήκατε γιατί αφού δεν τους έφερε τους κάθε Maiden η Α εταιρεία δεν τους έφερε η Β; Από όσο ξέρω κανένα συγκρότημα δεν έχει συμβόλαιο αποκλειστικότητας με καμία εταιρεία. Μπορεί να υπάρχει ο «έντιμος πρότερος βίος» από μια εταιρεία , αλλά σε περιόδους προσφοράς και ζήτησης, εάν ο απέναντι έδινε τα λεφτά που ήθελε το συγκρότημα δεν βλέπω κάποιον λόγο να μην παίξει στην Ελλάδα.

Παρόλο την κρίση, συναυλίες γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται. Μόνο το καλοκαίρι μπορεί να μετρήσει κάποιος πάνω από 20 συναυλίες από όλα τα είδη της μουσικής. Και ο χειμώνας δεν πάει πίσω. Εμάς μας αρέσουν τα φεστιβάλ. Φέτος είχα την ευκαιρία να έρθουν μαζί μου οι κουμπάροι μου, με τα παιδάκια τους ηλικίας 4 και 2 ετών. Τα πιτσιρίκια έπαιζαν, έτρεχαν και το ευχαριστηθήκαν. Ομοίως ήταν και άλλες οικογένειες στο φεστιβάλ. Το φεστιβάλ είναι κάτι παραπάνω από απλή μουσική. Μέχρι πρότινος υπήρχε και η ευκαιρία να κάνεις camping. Είναι μια ευκαιρία να πάς και να περάσεις ευχάριστα πολλές ώρες κάνοντας πολλά πράγματα. 

Ακόμα δεν ξέρουμε εάν του χρόνου υπάρχει Rockwave ή κάποιο από τα άλλα φεστιβάλ. Γενικά το φετινό καλοκαίρι έδειξε πολλά στους διοργανωτές. Τα μηνύματα τα λάβανε. Εάν θα τα αξιοποιήσουν είναι στο χέρι τους….