jazz blues rock

Release Athens 2016 - Day 3

Θα μπορούσα να  δικαιολογούσα απόλυτα εάν ακυρώνονταν η 3η μέρα του Athens Release. Κατά τις 15:00-15:30 βρέθηκα για μια δουλειά, όχι πολύ μακριά από την πλατεία Νερού και η βροχή έπεφτε με το τουλούμι! Στο εξωτερικό, 8/10 φορές τις ημέρες των φεστιβάλ βρέχει, αλλά εκεί το αντιμετωπίζουν ως κάτι σύνηθες, στην Ελλάδα πέφτουμε στην περίπτωση του 1/10 ,αλλά και πάλι δεν έχουμε συνηθίσει την βροχή σε φεστιβάλ. Ευτυχώς ο καιρός μας έκανε το χατίρι, και δεν έπεσε στάλα βροχής στην πλατεία Νερού και απολαύσαμε μια «μαγική» βραδιά.

Η 3η μέρα είχε την μοναδική PJ Harvey, αμέσως μετά τη θριαμβευτική της εμφάνιση στο Primavera της Βαρκελώνης, τους psych-rockers, The Brian Jonestown Massace, τους ονειρικούς Slowdive παρέα με τους Closer και The Noise Figures. Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί με την PJ Harvey περιοδεύει μια all-star μπάντα όπως ο μόνιμος συνεργάτης της John Parish, o Mick Harvey (ο “εγκέφαλος” των Bad Seeds, συνεργάτης για 36 χρόνια του Nick Cave), o Alain Johannes (Mark Lanegan Band, Queens of the Stone Age), o James Johnston (Gallon Drunk, μέλος των Bad Seeds για 5 χρόνια), o ντράμερ Kenrick Rowe, ο περκασιονίστας Jean-Marc Butty, o σαξοφωνίστας  Terry Edwards (Gallon Drunk,  Tindersticks, Spiritualized, Nick Cave, The Jesus and Mary Chain), o κιθαρίστας  Alessandro Stefana (Mike Patton, Joey Burns, Calexico) και o κλαρινίστας Enrico Gabrielli.

Οι Noise Figures και οι Closer είχαν την αποστολή να ζεστάνουν τους λίγους οπαδούς που είχαν έρθει από νωρίς στην πλατεία Νερού. Κοιτώντας παλιά εισιτήρια , θυμήθηκα ότι είχα δει τους Closer 2 φορές το μακρινό 1997 και το 2000 στο Rockwave, όταν μάλιστα στο Rockwave του 2000 μετά τους Closer εμφανιζόταν ένα ανερχόμενο όνομα , κάποιοι ……Muse! Οι Closer μάλιστα την ημέρα του φεστιβάλ κυκλοφορήσαν το νέο τους EP Renaissance. Και τα 2 συγκροτήματα προσπάθησαν για το καλύτερο μπροστά σε ελάχιστο κόσμο.

Για την συνέχεια είχαμε τους Slowdive. Ο αργός και ζαλιστικός ήχος τους σε παρασύρει σε μια δίνη από κιθάρες, με “κρυμμένες” μελωδίες που ανακαλύπτεις σε κάθε ακρόαση. Στέκουν ισάξια δίπλα από τους Ride, My Bloody Valentine, The Verve, Cocteau Twins και The Jesus and Mary Chain στο shoegaze – ή dreampop, αν προτιμάτε – ρεύμα, που επικράτησε στα τέλη των 80’s και μέχρι τα μέσα των 90’s. Αυτό που αποκαλείται συχνά “The Scene That Celebrates Itself’, καθώς οι μουσικοί των shoegaze συγκροτημάτων της εποχής δεν ήταν ουδέποτε ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. O τελευταίος τους δίσκος “Pygmalion”, βγήκε το Φεβρουάριο του 1995 και μετά από ένα «διάλλειμα» περίπου 20 χρόνων επανήλθαν και σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν νέα κυκλοφορία το 2017. Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν το “Catch the Breeze”, το “Crazy for You”, το “Dagger” ,  το “When the Sun Hits”,  ενώ έκλεισαν την εμφάνιση τους με το "Golden Hair" του Syd Barrett.

Επόμενο συγκρότημα οι Brian Jonestown Massacre που αποτελούν το όνομα – ορόσημο ολόκληρης της ψυχεδελικής σκηνής των τελευταίων 25 ετών. Από τη σύνθεσή τους έχουν περάσει κατά καιρούς μέλη των BRMC, των Dandy Warhols, των Warlocks, τωνOut Crowd, των Lovetones, ακόμα και των μεγάλων Spacemen 3, ενώ χαρακτηρίζονται ως βασική επιρροή σχεδόν όλων των σύγχρονων psych-rock συγκροτημάτων. Στην Ελλάδα έχουν έρθει ξανά στο παρελθόν έχοντας μαζέψει σε δικιά τους εμφάνιση περίπου 1000 οπαδούς. Τώρα ανάμεσα στους 5000-7000 χιλιάδες που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ , οι φανατικοί των Brian Jonestown Massacre είχαν μαζευτεί στις πρώτες σειρές και ήταν αυτοί που απόλαυσαν περισσότερο το live. Οι Brian Jonestown Massacre έχουν ένα δικό τους ιδιαίτερο χιούμορ που δεν ξέρεις πότε λένε κάτι για πλάκα και πότε ειρωνεύονται. Πως αλλιώς να εκλάβεις το γεγονός ότι σε κάποια στιγμή είπαν ότι στην Αμερική παίζουν live 3 ώρες και ήρθαν στην χώρα μας για να παίξουν 1 ώρα! Μετά κάποια άλλα σχόλια για ερασιτέχνες/επαγγελματίες και κάτι για τους ενισχυτές που ανέφεραν , δεν μου άρεσαν και δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα και ιδιαίτερα από την εμφάνιση τους.

Πόσα τραγούδια πρέπει να παίζεις από την τελευταία σου δουλειά; Οι φανατικοί οπαδοί θέλουν συνήθως να ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότερα, οι μη φανατικοί με 2-3 είναι ευχαριστημένοι. Η PJ Harvey έπαιξε ολόκληρο το "The Hope Six Demolition Project" δηλαδή σε σύνολο 19 τραγουδιών αφιέρωσε τα 11 στην τελευταία της κυκλοφορία. Περισσότερο ήταν μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση, παρά συναυλία , καθώς κάθε κίνηση της PJ Harvey και της μπάντας της ήταν μελετημένη σαν χορογραφία. Το ντύσιμο της PJ Harvey σε παρέπεμπε σε μια Νύμφη του δάσους και δικαίως όλα τα βλέμματα ήταν πάνω της. Κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται , να μην κάνει κοιλία η εμφάνιση της στα τραγούδια από το "The Hope Six Demolition Project" για να περάσουμε στην συνέχεια σε μια ανασκόπηση των τραγουδιών της από το παρελθόν. Ελλείψεις αγαπημένων τραγουδιών πάντα θα υπάρχουν, από την άλλη η καταιγιστική της ερμηνεία στο "To Bring You My Love" έφτανε και περίσσευε για να θαυμάσεις μια μεγάλη ερμηνεύτρια που το μουσικό έργο της είναι τέτοιο που υπερβαίνει τα στενά όρια του οποιουδήποτε ρεύματος. Σίγουρα ήταν μια εμφάνιση που θα την θυμόμαστε και μετά από χρόνια.